De partneralimentatieregeling is een onderdeel van de financiële onderhoudsplicht die partners met elkaar aangaan bij een huwelijk of een geregistreerd partnerschap. Deze financiële regeling is in het leven geroepen ter voorkoming dat een van de partners in acute financiële problemen komt als gevolg van een echtscheiding. Partneralimentatie kan gezien worden als een tijdelijke financiële overbrugging om op financieel gebied zelfstandig te worden. Maar wat nou als de alimentatiegerechtigde ex partner, dus degene die de partneralimentatie ontvangt, niet (méér) wil werken?
Partneralimentatie, de financiële onderhoudsplicht van gescheiden partners aan elkaar
Door het aangaan van een huwelijk of geregistreerd partnerschap, gaan partners een financiële onderhoudsplicht met elkaar aan. Een onderdeel van deze verplichting is een eventuele partneralimentatie. Dit is een regeling die in het leven is geroepen om te voorkomen dat een van de partners in acute financiële problemen komt (en zichzelf niet kan onderhouden) als gevolg van een scheiding. Dit zou het geval kunnen zijn als een van de partners gedurende het huwelijk niet actief is geweest in het arbeidsleven (bijvoorbeeld om voor de opvoeding van de kinderen of de huishouding zorg te dragen) en zelf geen inkomsten heeft gegenereerd. Om de hoogte van partneralimentatie vast te stellen wordt een vrij complexe berekening gemaakt waarin inkomensbestanddelen en kosten worden opgenomen.
Partneralimentatie moet gezien worden als een tijdelijke financiële overbrugging om de periode direct na een scheiding door te komen. De Wet herziening partneralimentatie (van kracht sinds begin 2020) schrijft voor dat de maximale termijn voor partneralimentatie de helft van de duur van het huwelijk zal zijn met een maximum van vijf jaar. De ontvangst van partneralimentatie wordt fiscaal gezien als inkomstenbron waarover belasting moet worden betaald. De afspraken met betrekking tot partneralimentatie worden vastgelegd in het echtscheidingsconvenant.
Regels met betrekking tot partneralimentatie
In de Wet herziening partneralimentatie staan de huidig geldende regels met betrekking tot partneralimentatie beschreven. Deze wet schrijft bijvoorbeeld voor dat de maximale periode voor het afdragen van partneralimentatie 5 jaar is. Er is sprake van een tijdelijke financiële voorziening. Als deze termijn voorbij is, geldt er géén betalingsverplichting meer als we het hebben over partneralimentatie.
De wettelijke regels schrijven ook voor dat er een meldingsplicht is bij een structurele verandering van financiële situatie. De partneralimentatie kan immers ook stoppen als de ontvangende ex-partner een hoger inkomen krijgt of besluit om te gaan samenwonen. Vooral de eerste situatie is heel reëel. De termijn van vijf jaar moet immers worden gezien als overbruggingsperiode voor het vinden van een vaste inkomstenbron.
Mijn ex wil niet (meer) werken
De ontvangende ex partner is dus verplicht om zich in te spannen om in het eigen onderhoud te kunnen voorzien. Dat betekent in sommige gevallen dat deze persoon meer zal moeten gaan werken. Nu blijkt echter in de praktijk dat lang niet iedere alimentatiegerechtigde daar op zit te wachten en het eigenlijk stiekem wel makkelijk vindt zo. Een veelgehoorde kreet vanuit die hoek is dan ook, tijdens mijn huwelijk hoefde ik ook niet meer te werken…….
Helaas voor de alimentatiegerechtigde werkt het zo niet. Als je recht hebt op partneralimentatie is het uitgangspunt dat je er alles aan doet om in je eigen levensonderhoud te voorzien. Deze plicht vloeit voort uit de wet en wordt ook wel een inspanningsverplichting genoemd. Het betekent dat de alimentatiegerechtigde ex-partner geacht wordt om een baan te zoeken tijdens de periode dat hij of zij partneralimentatie ontvangt. Het huwelijk is voorbij en voor beide partijen is een nieuwe periode aangebroken. Daar hoort ook een nieuwe baan of een uitbreiding van een baan bij, ook als je daar geen zin in hebt.
Mediation of de gang naar de rechter?
In veel gevallen is dit dan ook het punt waar na de scheiding alsnog onenigheid over ontstaat. De alimentatieplichtige, dus de betalende partij, vindt in veel gevallen dat de alimentatiegerechtigde, dus de ontvangende partij, veel meer kan werken om zelf in het levensonderhoud te voorzien. We leven immers niet meer in de middeleeuwen dus hup aan de slag. De alimentatieontvanger kijkt hier heel anders tegenaan. Om tot een gezamenlijk oplossing te komen is het verstandig om een mediator in te schakelen. Deze persoon zal samen met jullie tot nieuwe afspraken en in sommige gevallen ook inzichten, komen. Mocht mediation echter niet tot het gewenste resultaat leiden, dan blijft uiteindelijk alleen nog de gang naar de rechter over.
Hebben jullie onenigheid over de alimentatie of willen jullie graag gebruik maken van mediation om tot nieuwe afspraken omtrent partneralimentatie te komen? Neem dan contact op met onze Scheidingsprofs.
Alsjeblieft, jouw checklist!
Hieronder kun je de checklist van Scheidingsprofs gratis downloaden.
