In mijn praktijk van scheidingsmediation komen vaak mensen die de oprechte instelling hebben er samen uit te komen. Het blijkt dat beiden er vaak vanuit gaan dat ze na het regelen van de scheiding ook volledig vrij van elkaar zijn. Dat is zo tot op zekere hoogte.
Dat mensen met kinderen levenslang met elkaar verbonden blijven is wel duidelijk en dat levert in de praktijk vrijwel nooit een probleem op omdat er een gemeenschappelijk doel is, namelijk het geluk en de gezondheid van de kinderen.
Hoe anders is het zodra het onderwerp komt op de partneralimentatie. De toekomstige betaler, in dit geval degene die de alimentatie gaat betalen, vindt dat de ander zelf geld kan verdienen terwijl de toekomstige ontvanger vaak legio redenen heeft waarom dat niet zo is. Voor de mediator zijn dat vaak redenen die subjectief of niet controleerbaar zijn.
Het is dan ook wachten op de vraag: “En wat vindt u daar nu van?”. Uiteraard heeft elke mediator een mening maar die kan nogal variëren per situatie en dus per klant. De vraag is dus gerechtvaardigd wat nu reëel is.
- Waarom duurt de betaling in principe 12 jaar?
- Hoe bepaal je objectief de behoefte?
- Wat zijn goede redenen om de hoogte of duur te wijzigen?
Zo maar wat vragen die altijd op tafel komen. Het is goed om te weten dat er wetgeving en richtlijnen zijn zoals de TREMA normen. Met name de duur en de hoogte geven veel discussie. Is 12 jaar niet erg lang om iemand te onderhouden terwijl de kinderen al zelfstandig zijn en de gerechtigde prima kansen heeft op de arbeidsmarkt?
De wetgever heeft al vele jaren geleden gesignaleerd dat de bestaande wetgeving en richtlijnen ouderwets zijn. Het is namelijk al lang niet meer zo dat altijd één van de ouders thuis is. Veel vaker komt het voor dat beide ouders werken en in eigen onderhoud voorzien. De richtlijnen van de TREMA wijzigen wel mee met de omstandigheden maar dan met name op gebied van de kinderalimentatie.
Het wordt tijd voor nieuwe wetgeving en meer stringentere richtlijnen met minder mogelijkheden om af te wijken. Zo makkelijk is het echter niet want zoals eerder gemeld is alles afhankelijk van de situatie. Omstandigheden die een rol kunnen spelen zijn:
- Leeftijd partners
- Aanwezigheid van arbeidsinkomen
- Opleiding partners en kansen op arbeidsmarkt
- Wijze van leven en de afspraken tijdens huwelijk
- Aanwezigheid van kinderen om voor te zorgen
- Duur van het huwelijk c.q. relatie
Uiteindelijk is het vrijwel onmogelijk een vaste regelgeving te ontwerpen voor een dermate complexe materie. Wel zouden de richtlijnen van met name de TREMA normen wat scherper kunnen worden zodat in ieder geval de discussie en het onbegrip naar elkaar verminderd wordt.
De eerste stap voor mediators in het proces is beide partners goed en volledig inzicht te geven in het inkomen van elkaar na de scheiding. Dat leidt tot begrip en inzicht en mogelijk tot een versneld akkoord. In de praktijk van ScheidingsProfs gebeurt dit dagelijks tot grote tevredenheid van de klanten.